Print zonder afbeeldingen
| Print met afbeeldingen
Collectie II
Kunstmatige vriendschap met de Sovjet-Unie
Op de ‘eeuwigdurende vriendschap’ tussen de DDR-bevolking en die van de Sovjet-Unie werd van staatswege voortdurend gehamerd. Onder de mensen had deze kunstmatige vriendschapsband volstrekt geen draagvlak. Maar je kon er niet aan ontkomen.Op het werk, in de arbeidsploeg (brigade) moest die vriendschap bedreven worden, onder meer met het bijhouden van een soort poëziealbum, met knip-en-plakwerkjes. Na de Wende in ’89 verdwenen de vriendschapsbanden als sneeuw voor de zon. 
Brigadeboek: lief en leed
De organisatorische basiseenheid in bedrijven was de Brigade. In het Brigade-Jaarboek werden onder meer de belangrijkste werkbesprekingen vastgelegd. Centraal staat daarin de uitvoering van verplichtingen voortkomend uit Het Plan voor het bedrijf. Dat gaat in ‘Sozialistischen Wettbewerb’ (socialistische concurrentie).Ons voorbeeld is de uit ca. tien (vrouwelijke) leden bestaande Brigade ‘Rosa Luxemburg’. Zij werken bij de afdeling Rekeningen van lntercontrol, een administatiekantoor voor internationale transacties.
Naast werkbesprekingen getuigt het Brigadeboek van:
• gezamenlijk bezoek aan vakbondsvergaderingen;
• toneel- en concertbezoek;
• een dagje uit of een avondje kegelen met partners;
• de opbrengst van collecties voor het Vietnamese volk of voor Palestina;
• het bedrijven van de vriendschap met de Sovjet Unie.
Vaak verluchtigt de auteur haar verslag met knip- en plakwerkjes.In de fragmenten uit de editie van 1982 valt op dat enkele collega’s vaak afwezig zijn op het werk omdat geen ‘Krippe'(kinderdagverblijf) beschikbaar is.In een ander fragment wijst Kollegin Schramm (SED-kaderlid) de Brigade-leden erop dat zij in het weekend een rede van Erich Honecker moeten bestuderen, opdat daarover maandag van gedachten kan worden gewisseld.
In de editie 1988 van de Brigade ‘Rosa Luxemburg’ komt naar voren dat de brigadeleden een tandje bij moeten zetten om energie te sparen, om het kantoor schoon te houden en om de administratie zeer ‘pünktlich’ af te handelen.Opvallend is dat onenigheid binnen de groep over een collega, uitmondt in de aanzegging aan collega Peitchotka om ‘in alle ruhe’ een andere baan te gaan zoeken. Het openlijk aan de orde stellen van dit soort arbeidsconflicten is vrij uitzonderlijk.
Verkiezingen voor de stadsdeelraad Berlin-Pankow
De kandidaten voor de verkiezingen van de stadsdeelraad Berlin-Pankow presenteren zich. Ze behoren allemaal tot het ‘Nationale Front der DDR’. Het Nationale Front bestond uit een tiental politieke partijen en maatschappelijke groeperingen. Tot de politieke partijen behoorden de CDU en de ‘liberale’ LDPD. Maar feitelijk was het politieke eenheidsworst: de SED maakte de dienst uit. Andere partijen en groeperingen (vakbond, vrouwen- en jeugdbeweging) volgden, doorgaans kritiekloos.Overigens lijkt de keus bij de opticien in Berlin-Pankow ook niet al te ruim.Verkiezingen in de DDR waren een rituele dans. Standaarduitslag: opkomst 98% en de kandidaten voor het Nationale Front konden op 97 á 99% van de stemmen rekenen. Lagere percentages werden niet ‘getolereerd’. Als je niet kwam opdagen voor de verkiezingen kon je ’s middags bezoek verwachten met het dringende verzoek om aan de socialistische burgerplicht te komen voldoen.
Nederland en de DDR
Nederland kende rond 1970 een levendige politieke discussie over de volkenrechtelijke erkenning van de DDR. ‘Nieuw Links’ in de PvdA nam het als omstreden speerpunt op in haar programma. Het ‘Nederlands Comité voor de erkenning van de DDR’ organiseerde onder meer culturele programma’s.
Op 5 januari 1973 is het dan zover: Nederland gaat diplomatieke betrekkingen aan met de DDR.
Ook de ‘Vereniging Nederland-DDR’ was actief.In 1986 opende de burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn in de Beurs van Berlage een tentoonstelling over de DDR, die mede door deze vereniging was georganiseerd.
Fascinatie DDR
